مواد اولیه چربی حیوانی منجر به تولید بیودیزل با عدد ستان بالا می شود که یک پارامتر کیفی مهم برای سوخت دیزل است. اسیدهای چرب اشباع منبع این عدد ستان بالا هستند و مقادیر بالای 60 رایج است.
بیودیزل مبتنی بر روغن سویا و روغن حیوانی گاوی معمولاً دارای عدد ستان حدود 48-52 است و سوخت دیزل مبتنی بر نفت معمولاً بین 40 تا 44 است. هنگامی که بیودیزل چربی حیوانی با پترو دیزل ترکیب می شود، این عدد ستان بالا می تواند به موتور کمک کند تا سریعتر روشن شود.
یکی از ویژگی های مهم بیودیزل این است که سطح آلاینده های مضر در اگزوز موتورهای دیزل را کاهش می دهد. یک استثنا در این مورد، اکسیدهای نیتروژن (NOx) است که در تشکیل ازن و مه دود نقش دارند.
بیودیزل تمایل به انتشار اکسیدهای نیتروژن کمی بیشتر از پترو دیزل دارد. دلایل زیادی برای این افزایش NOx ذکر شده است (تات و همکاران، 2007) و هنوز بحث قابل توجهی وجود دارد.
با این حال، نشان داده شده است که بیودیزل از چربی های حیوانی تمایل به افزایش کمتری در NOx دارد و در برخی موارد افزایشی ندارد (McCormick et al., 2001).
دلیل اصلی این امر احتمالاً این است که بیودیزل چربی حیوانی در مقایسه با بیودیزل روغن نباتی (48 تا 55) دارای تعداد ستان بالایی (بیش از 60) است. مشخص شده است که عدد ستان بالاتر، NOx را با کاهش دما در طول بخش مهم اولیه فرآیند احتراق کاهش می دهد.
فسفولیپیدها یا صمغ ها در تماس با آب باعث ایجاد رسوبات نامحلول می شوند. از آنجایی که این رسوبات فیلترهای سوخت را مسدود می کنند، باید از سوخت خارج شوند.
بیشتر این مواد در طول پردازش با گلیسیرین جدا می شوند یا در مرحله تصفیه (شستشوی آب یا تبادل یونی) حذف می شوند، بنابراین به ندرت این ترکیبات در سوخت یافت می شوند.
