بسیاری از زنان مسلمان برای رعایت حیا روسری و شال گردن زنانه می پوشند، در حالی که خانم های در سنین خاص از روسری هایی با چین های مثلثی برای محافظت از کت های گران قیمت یا پیچیده استفاده می کنند.
روسری به عنوان یک بیانیه سیاسی. موزه ویکتوریا و آلبرت، لندن. روسری می تواند یک بیانیه سیاسی باشد و می تواند نشان دهنده وابستگی یا اعتقادات صاحب آن باشد.
جنگ‌جویان صلیبی در اوایل قرن بیستم برای حقوق زنان از لباس‌های خود برای ترویج اهداف خود استفاده می‌کردند و روسری‌هایی به رنگ‌های جنبش: سفید، سبز و بنفش به سر می‌کردند.
در طول جنگ جهانی دوم، روسری احساسات ملی گرایانه را نشان می داد. شرکت انگلیسی Jacqmar طرح هایی با شعارهای تبلیغاتی تولید کرد.
یکی از آنها عبارت “شانه به شانه” را بر روی نقشه انگلستان با نمادهای بریتانیایی و آمریکایی نشان می داد. طرح دیگری تقلید از دیوار پوشیده شده با پوسترهایی بود که از شهروندان می خواستند «به دفاع قرض بدهند» و «برای پیروزی پس انداز کنند».
اما در فرهنگ غربی، روسری بیشتر به دلیل استفاده از آن به عنوان یک اکسسوری مد شناخته می شود، روسری که اولین بار در قرن نوزدهم محبوبیت گسترده ای به دست آورد.
فیچو یک سبک معمولی قرن 18 و 19 است که می توان آن را پیشرو روسری های مدرن دانست. یک تکه پارچه که به آرامی روی قسمت بالایی سینه پوشیده می‌شد و معمولاً در جلو گره می‌خورد.
پوششی ملایم ایجاد می‌کرد، اما همچنین فرصتی بود برای افزودن پارچه‌ای بسیار ظریف گاهی لبه‌های توری یا گلدوزی شده به یک مجموعه.
