برخی از محققان معتقدند محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی که سیفلیس بحرانی ترین مشکل پزشکی نیمه اول قرن شانزدهم بود.
تعداد زیادی از آثار چاپی مربوط به سیفلیس برای اولین بار در پایان قرن پانزدهم ظاهر شد، زمانی که آن را با نام‌هایی مانند «morbus gallicius»، «بیماری فرانسوی»، «pox» و «lues venera» می‌شناختند.
در جستجوی ناامیدانه برای درمان، لباس کردی زنانه سنندج آزمایش اشکال مختلف جیوه تقریباً اجتناب ناپذیر بود. در واقع، به نظر می رسید که این درمان برای برخی از بیماران مفید باشد.
در حالی که مشخص نیست که آیا جیوه واقعاً سیفلیس را درمان می کند یا خیر (برخی موارد بیماری خود به خود برطرف می شود)، استفاده از جیوه درمانی تا اوایل قرن بیستم ادامه یافت.
مرکوری و کلاه برداران
صنعت کلاه نمدی در اواسط قرن هفدهم در فرانسه ردیابی شده است، عکس اتو جیوه دار و احتمالاً در حدود سال 1830 به انگلستان معرفی شده است.
داستانی که در صنعت کلاه نقل شده این شرح را از چگونگی استفاده از جیوه در این فرآیند ارائه می دهد: در ترکیه از موی شتر برای مواد نمدی استفاده می‌کردند و مشخص شد که اگر الیاف با ادرار شتر مرطوب شوند، فرآیند نمدکاری تسریع می‌شود.
گفته می‌شود که در فرانسه کارگران از ادرار خود استفاده می‌کردند، آب نخود برای سرفه اما به نظر می‌رسید که یک کارگر خاص به طور مداوم نمدی برتر تولید می‌کرد.
این فرد برای سیفلیس با ترکیب جیوه ای تحت درمان بود و بین درمان جیوه الیاف و نمد بهبود یافته ارتباط برقرار شد.
در نهایت استفاده از محلول های نیترات جیوه در صنعت نمد رواج یافت و مسمومیت با جیوه بومی شد.
- منابع:
- تبلیغات:
