ترمز کردن فرآیند کنترل سرعت یک جسم با مهار حرکت آن است. لنت ترمز گالوس جسم در حال حرکت دارای انرژی جنبشی است و برای متوقف کردن جسم باید این انرژی جنبشی حذف شود.
حذف انرژی جنبشی را می توان با اتلاف انرژی به جو از طریق اصطکاک یا با تبدیل آن به شکل دیگری از انرژی انجام داد. رایج ترین نوع ترمز، ترمز مکانیکی است که حرکت از طریق لنت ترمز اصطکاکی را مهار می کند.
یک ترمز مکانیکی نیروی اصطکاک را اعمال می کند تا انرژی جنبشی وسیله نقلیه را به انرژی حرارتی تبدیل کند که سپس در جو پخش می شود.
سیستم های ترمزی که از اصطکاک استفاده نمی کنند به عنوان سیستم های ترمز احیا کننده (RBS) شناخته می شوند. در RBS، انرژی جنبشی به اشکال دیگر انرژی مفید تبدیل می شود که می تواند برای استفاده بعدی ذخیره شود و بازده سوخت افزایش یابد.
ترمز اصطکاکی رایج ترین روش ترمزگیری در خودروهای مدرن است. این شامل تبدیل انرژی جنبشی به انرژی حرارتی با اعمال اصطکاک به قسمت های متحرک یک سیستم است.
نیروی اصطکاک در برابر حرکت مقاومت می کند و به نوبه خود گرما تولید می کند و در نهایت سرعت را به صفر می رساند. انرژی گرفته شده از سیستم با رابطه زیر بدست می آید:
رایج ترین روش ترمزگیری در وسایل نقلیه موتوری ترمز مکانیکی یا اصطکاکی است. در این روش، برخی یا همه چرخ‌های خودرو دارای لنت ترمز هستند که نیروی اصطکاک را اعمال می‌کند که حرکت چرخ‌ها را مهار می‌کند.
ترمز اصطکاکی منجر به تبدیل انرژی جنبشی حاصل از مصرف سوخت به انرژی حرارتی می شود. سپس این انرژی حرارتی به صورت گرمای هدر رفته در جو پخش می شود.
نیروهای اصطکاک بزرگی می تواند برای مهار حرکت وسیله نقلیه مورد نیاز باشد، به ویژه در ماشین های بزرگ و کامیون هایی که جرم بالایی دارند و بنابراین انرژی جنبشی بالایی دارند.
